Starczowzroczność (presbiopia) – pojawia się około 40–45 roku życia i polega na utracie zdolności akomodacji oka. Jest kilka teorii na temat powodów utraty akomodacji. Najpopularniejsza z nich zakłada utratę elastyczności soczewki oka, co powoduje spadek możliwości ostrego widzenia przedmiotów z bliska.
Objawy starczowzroczności
Zaburzenia akomodacji oka powodują pogorszenie ostrości wzroku do bliży. Pierwszymi sygnałami, że występuje presbiopia są najczęściej trudności z odczytaniem drobnego tekstu w gazecie czy książce, a także przy innych pracach wzrokowych z bliskiej odległości. Osoby ze starczowzrocznością zaczynają odsuwać czytany tekst od oczu tak, aby uchwycić ostrzejszy obraz. Kiedy jednak oddalanie tekstu staje się niewygodne lub niewystarczające niezbędne jest sięgnięcie po okulary do czytania. Osoby, u których do tej pory była zdiagnozowana nadwzroczność potrzebują silniejszych okularów „plusowych”. Osoby z niewielką wadą „minusową” na odległość, mogą czytać z bliska bez okularów. Natomiast w przypadku osób z wysoką krótkowzrocznością pojawia się potrzeba założenia okularów do czytania z nieco mniejszymi „minusami”, niż te używane do widzenia z daleka.
Dla grupy osób dotkniętych starczowzrocznością powstają wciąż nowe rozwiązania poprawiające komfort widzenia z bliska i zmniejszające zależność od okularów do czytania.
Korygowanie starczowzroczności
Większość klinik okulistycznych stosuje metodę LBV z mikromonowizją u pacjentów chcących poddać się laserowej korekcji wad wzroku z jednoczesną korekcją starczowzroczności. W metodzie tej używa się specjalistycznych laserów. Dzięki tym urządzeniom można zaprojektować nieliniowy, asferyczny profil ablacji, który opiera się na wieku pacjenta, jego refrakcji, przedoperacyjnej aberracji sferycznej, mapach topograficznych rogówki oraz tolerancji różnowzroczności. Istotą metody LBV jest zwiększenie głębi ostrości dla każdego oka dzięki zastosowaniu oryginalnego, nieliniowego i asferycznego profilu ablacji laserowej. Korekcję jednego oka (dominującego) ustala się do patrzenia w dal, pozostawiając jednocześnie lekką krótkowzroczność w oku niedominującym (mikromonowizja). Mózg, dzięki połączeniu dwóch obrazów, tworzy strefę, w której obraz jest ostry dla obu oczu.
Zabieg metodą LBV z mikromonowizją polega więc na harmonijnym dostosowaniu widzenia oczu tak, aby uzyskać ostry obraz zarówno do dali, jak i do bliży. Niewątpliwą zaletą tej metody jest zachowanie widzenia przestrzennego (stereopsji) z minimalnymi efektami ubocznymi podczas patrzenia do dali w porównaniu z popularnie stosowaną monowizją (gdzie jedno oko jest typowo do dali, a drugie do bliży, bez dobrego widzenia w strefach przejściowych). Metoda LBV jest akceptowana w przypadku 97% pacjentów. W celu uzyskania pewności, że LBV z mikromonowizją jest odpowiednią metodą w każdym przypadku, wykonujemy wcześniej próbę soczewkową, która pozwala przewidzieć efekty zabiegu.
Kwalifikacja do leczenia starowzroczności
Do zabiegu LBV kwalifikują się osoby, które:
- ukończyły 40 rok życia
- mają wadę wzroku w zakresie od -8,0D do +4,0D
- mają zauważalne trudności z widzeniem z bliska
- cieszą się dobrym ogólnym stanem zdrowia.
Ostateczną decyzję o możliwości wykonania zabiegu LBV może podjąć lekarz po przeprowadzeniu dokładnego, kompleksowego badania oczu.
Przeciwwskazania do wykonania laserowej korekcji wady wzroku metodą LBV to: cukrzyca, choroby tkanki łącznej – tzw. kolagenozy, np. reumatoidalne zapalenie stawów, sklerodermia, toczeń, guzkowe zapalenie tętnic, zespół Sjogrena, choroby autoimmunologiczne np. choroby tarczycy, zapalenie Hashimoto, choroba Gravesa, choroby przebiegające z osłabieniem odporności organizmu, atopia i silne alergie, trądzik różowaty, czynne choroby infekcyjne, osobnicza skłonność do tworzenia przerośniętych blizn, nazywanych bliznowcami, wszczepiony rozrusznik serca.
Nie można przeprowadzić tego zabiegu u osób: po wirusowym zapaleniu rogówki, z odwarstwieniem siatkówki, chorujących na półpasiec oczny lub jaskrę, zaćmę, niektóre zwyrodnienia siatkówki, stożek rogówki lub inne zwyrodnienia rogówki, zespół suchego oka, choroby naczyniowe oka, krótkowzroczność wysoką zwyradniającą, oczopląs.
Zabiegu metodą LBV nie powinno wykonywać się też u osób, u których wykonywany zawód wymaga bardzo ostrego widzenia w dal (piloci, kierowcy).